Dit is de hiemside fan it Frysk
Oekumenysk Wurkferbân
Hjerbeam.

Beste minsken,

Op de dei dat ik dit stikje skriuw ha we krekt it earste wykein hân mei de jûnsklok.
Foar de iene minsk sil dit dreecher wêze as foar in oar.
Mar wat we no op de telefyzje en in de krante sjogge dat is wol djip treurich.
Minsken binne it der net mei iens en ferniele strjitten en winkels en falle de plysje oan.
Ik freegje my ôf: wer is it respekt blean wêr as wy allegear mei opgroeit binne.
Respekt foar beslissingen fan heecherhân sa as fan de regering en plysje ensafuorthinne.
Yn wat foar wrald libje wy no noch?
De tiid is foar in elts wol dreech no it coronafirus mar om ús hinne hingjen bliuwt.
We kinne niks en meie niks mear.
Mar dat is wol mei it doel om straks wer frijer te gean en te stean sa as wy wolle.
Sa soenen wy ek allegear ferskriklikke graach wer nei de tsjerke gean wolle.
Om inoar te moetsjen en mei inoar te sjongen en te bidden.
Ek dat mei en kin net.
As kommisje fan it wurkferbân doarre wy it net oan.
De tsjinsten oant en mei febrewaris komme te ferfallen.
Mar wy hâlde altyd goede moed en geane der fanút dat der wer bettere tiiden oan komme en dat wy wer preken hâlde kinne en meie.
En wat soe it dan prachtich wêze as we dan ek sjonge meie.
Mar… der binne ek altyd noch wer ljochtpunten te melden! Sa as jim wol lêzen ha binne de meanders fan it hôf nei sa’n 20 jier stopt.
No, fyn dan mar wer ien dy dat dwaan wol.
Dat is slagge. Der hat in nije meander sein dat hy it wol dwaan wol.
Der binne wy natuerlyk ferskrikkelik bliid mei.
En Taeke van der Pol hat jierren de administraasje en it behear fan it tsjerkhôf dien mar die stopt der ek mei.
Tige tank derfoar.
Der komme we noch op werom hjer.
Wy binne yn petear mei in opfolger foar Taeke en wat is it dan moai dat alles wer gewoan trochgiet.
En sa binne der ek wer moaie dingen die at plakfine.
Myn gefoel seit dat wy der wer krêft út krije om troch te setten!
We moatte der op fertrouwe dat der grif wer bettere tiiden komme en dan hoop ik dat wy inoar wer treffe in Hjerbeam.

Ik slút ôf mei in seine út it lieteboek, fers 821:

Dat de wei nei dy takomt, dat de wyn dy stipet yn ‘e rêch,

dat de sinne dyn gesicht strielje lit, dat de rein dyn boulân fruchtbar makket,

dat God oant op ‘e dei dat wy elkoar wer sjogge

dy draacht yn ‘e palm fan syn hân

Hertlike groetnis fan jim foarsitter

Joke Hoekstra-Tuinstra.